Kvar gong du smiler

Kvar gong du smiler
til meg (eller andre),
får eg eit dikt,
ei vise,
ein song.

Skriv eg det ned
vert det aldri
like godt som smilet ditt.

Ikkje så vakkert,
ikkje så varmt.

Men nokre gonger
liknar det.

Eit ledig rom

Eg har eit ledig rom.
Det står tomt,
og eg veit ikkje kva
eg skal ha der.

Kan hende hadde eg trudd
det kunne vera ditt.
Ein fristad
i tunge stunder.

Rommet er tomt nett no,
men eg tenkte
eg kunne henge
bilde av deg på veggen.

Når så vi deg?

Når så vi deg i fengsel?
Når så vi du led nød?
Når så vi at du sultet
og ikke ga deg brød?
Når så vi dine smerter,
din sykdom, dine sår
og bare lot deg ligge
langs veien der vi går?

Når så vi deg i fengsel
og møtte opp med deg?
Når så vi at du sultet
og delte vårt med deg?
Når så vi dine smerter,
din sykdom, dine sår
og ga deg trøst og pleie
langs veien der vi går?

Du viser oss din smerte,
du viser dine sår
i alle dem vi møter
langs veien der vi går.
Da ser vi deg i fengsel,
vi ser du lider nød.
Du bærer våre plager
i både liv og død.

21. mai 2012 – Nils-Petter Enstad

Jorden er din

Jorden er din og alt som den fyller,
alt har du skapt til din eiendom, Gud.
Vi er kun satt til rett å forvalte,
vokte og verne i tråd med ditt bud.

Jorden er din, hav, land og himmel,
alt det som vokser og spirer og gror.
Alt i fra barnet til insekters vrimmel,
alt vokste fram da du talte ditt ord.

Jorden er din, vi er bare gjester,
gjester som er på en liten visitt.
Hjelp oss å holde din klode i orden,
gi deg tilbake alt det som er ditt.

Nils-Petter Enstad
2. juli 2012